Czym jest bezpieczeństwo psychiczne?

Może znasz z autopsji lub słyszałaś podobne historie:

Sytuacja 1. Jesteś na spotkaniu, na którym omawiane są bieżące projekty w dziale. Jedna osoba prosi o opinię innych, ale nikt nie chce zabrać głosu. Wszyscy podkreślają, że to ciekawa inicjatywa, ale wymaga jeszcze dopracowania. Wszyscy patrzą na szefa i czekają na jego reakcję. Wszyscy zgadzają się z decyzją szefa.

Sytuacja 2. W dziale toczy się dyskusja na temat projektu, który prowadzi Twój kolega. Otrzymujesz e-maile od swoich kolegów, a w nich ucięte informacje i komentarze innych. Nie masz pełnych wypowiedzi i wiesz, że w ten sposób można manipulować informacjami i wywołać konflikty między współpracownikami. Z czasem wszyscy kopiują wszystkich w korespondencji biurowej.

Co to oznacza?

• To przykłady sytuacji, w których nie mamy zaufania do naszych kolegów i koleżanek.
• Boimy się zabrać głos w dyskusji, bo nie wiemy jakie będą tego konsekwencje.
• Nie chcemy być postrzegani jako kozioł ofiarny.
• Nie robimy nic, bo boimy się potencjalnych kar – utraty premii, benefitów czy ostracyzmu.
• Wszystko nam obojętnieje.
• Boimy się isc na urlop, bo nie wiadomo co wydarzy się w firmie i czy nie zostaniemy obwinieni za jakieś zaniedbania.

To przykłady sytuacji, które nie gwarantują tzw. bezpieczeństwa psychicznego pracownikom.

Firma też ponosi konsekwencje.

• Nikt nie zgłasza żadnych błędów, by nie być winnym błędu.
• Nikt nie zgłasza nowych sugestii rozwiązań, by nie narazić sie na krytykę.
• Nikt nie ufa swoim współpracownikom i stawia siebie na pierwszym miejscu.
• Nikt nie chce pomagać innym.
• Nikt nie chce brac na siebie osobistej odpowiedzialności, w obawie przed konsekwencjami.
• Nikt nie zwróci uwagi szefowi, nawet jeśli ten popełnia błąd, w obawie przed strachem.
• Każdy oczekuje, że decyzję podejmie szef i to on wezmie na siebie pełną odpowiedzialność.

A co jeśli pracodawcą jest: szpital, przychodnia medyczna, biuro projektowe?

Wiele na ten temat pisała Amy Edmondson w swojej książce.

Czy można to zmienić? Tak.

Ale najpierw należy upewnić się, że poziom bezpieczeństwa psychicznego w firmie jest niski i wymaga poprawy.

Można to zrobić w ramach badania kwestionariuszowego poziomu satysfakcji i zaangażowania pracowników.

Na co warto zwrócić uwagę w badaniu?

W badaniu należy zapytać o następujące kwestie:

• czy pracownicy mają możliwość zgłaszania własnych pomysłów i sugestii, 
• czy przełożeni uwzględniają sugestie pracowników przy rozwiązywaniu problemów w pracy,
• jak działa komunikacja wewnętrzna, czy jest przejrzysta, 
• czy ludzie w firmie okazują sobie szacunek,
• czy ludzie w firmie sobie ufają. 

Potrzebujesz pomocy? Napisz do mnie. Pytania badające poziom bezpieczeństwa psychicznego w firmie należy formułować po rozpoznaniu kultury organizacji. 

Jeśli pracodawcy zależy na zaangażowaniu pracownikow, w pierwszej kolejności firma powinna przeprowadzić badania i upewnić sie czy w firmie pracownicy czują sie bezpieczenie – fizycznie i psychicznie. 

Photo by Amy Hirschi on Unsplash